Wednesday, September 23, 2009

എന്റെ കഥ- ഭാഗം ഒന്ന്‌


കഥ എങ്ങനെ തുടങ്ങണം എന്ന് വിചാരിച്ചു ഇരിക്കുകയാണ്‌.

കഥ നമുക്കു ദുബായിലെ ദേര എന്ന സ്ഥലത്തു നിന്നും തുടങ്ങാം.

ദേരയില്‍ നയിഫ്‌ റോഡിലൂടെ രണ്ടു ചെറുപ്പക്കാര്‍ നടന്നു പോകുന്നു.. തിരക്കേറിയ നയിഫ്‌ റോഡ്. സമയം ഏകദേശം പകല്‍ പന്ദ്രണ്ട് മണി ആയിട്ടുണ്ട്‌.. തോളത്തു ബാഗും തൂക്കി പിടിച്ചു നടന്നു പോകുന്ന ആ ചെറുപ്പക്കാരുടെ പിന്നാലെ നമുക്കും പോകാം.. അപ്പോള്‍ നമുക്കു ഈ കഥയും തുടങ്ങാന്‍ പറ്റും.

വളരെ കാര്യമായി എന്തോ നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ നടക്കുകയാണ് അവര്‍. വഴിയില്‍ കാണുന്ന എല്ലാ പോസ്റെരുകളും വായിച്ചു നോക്കുന്നു.. എവന്മാരെന്താ പക്കാ വായ നോക്കികള്‍ ആണോ?

" അളിയാ ഇന്നു വീട് കിട്ടിയില്ലെങ്ങില്‍ വല്ല പര്കിലും ഉറങ്ങേണ്ടി വരും... " ഒരുവന്‍ മറ്റവനോടു പറയുന്നു.. " എടാ ദേവ നീ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ? "

"ഉണ്ടെടാ കാര്‍ത്തിക്‌ .. നീ പേടിക്കണ്ട. ഇന്നു തന്നെ സുനിലേട്ടന്‍ റൂം ശെരിയാക്കി തരും..പിന്നെ ഒരു ഉറപ്പിനു വേണ്ടി ആണ് ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ എല്ലാ പോസ്റ്റും വായിക്കുന്നത്..."

ദേവന്റെ ഫോണ്‍ റിംഗ് ചെയ്യുന്നു.. സുനില്‍ ആണ്.

കാര്‍ത്തി.. റൂം റെഡി, അശോകനേം, സതീഷിനേം വിളിച്ചു പറ.

കാര്‍ത്തിക്‌ ഫോണിലൂടെ വിവരം കൈമാറി..

ഇതിവിടെ ഇപ്പോള്‍ പറയാം കാരണം എന്താന്ന് വച്ചാല്‍ അവിവാഹിതരായ ചെറുപ്പക്കാരന് ഇവരെല്ലാം. അത്തരക്കാര്‍ക്കു താമസിക്കാന്‍ റൂം കിട്ടാന്‍ വല്യ പാടായിരുന്നു. എന്തായാലും നമുക്കു സമാധാനിക്കാം... അവര്ക്കു റൂം കിട്ടിയല്ലോ..

ഇനി ഇവരെ വിശദമായി ഞാന്‍ പരിച്ചയപെടുതാം. ഇവര്‍ നാലുപേര്‍. ദേവന്‍, കാര്‍ത്തി, അശോക്‌ പിന്നെ സതീഷ്‌. ഇതില്‍ കാര്‍ത്തിക്‌ ഒഴികെ എല്ലാരും മലയാളികള്‍. കാര്‍ത്തി ഒരു മംഗലാപുരം കാരന്‍. ഇവര്‍ നാളുപെഇവ്ടെ ഒരു ബാങ്കില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നു.. ദുബായില്‍ എത്തിയിട്ട് ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ മാത്രം..

ബാങ്ക് കൊടുത്ത ഹോട്ടല്‍ താമസത്തിന്റെ കാലാവധി ഇന്നു തീര്‍ന്നു.. ഇന്നു പുതിയ സ്ഥലത്തേക്ക് താമസം മാറ്റണം.. അങ്ങനെ അവര്ക്കു താമസമായി.

ഇവടെ ഒരു എല്ലാം ഒത്ത ഒരു താമസ സ്ഥലം കിട്ടുന്നത് വല്യ കാര്യമാണ്.

എന്തായാലും അത് നടന്നു..

വൈകുന്നേരത്തോടെ പുതിയ സ്ഥലം കാണാന്‍ അവര്‍ പോയി. സ്ഥലം കണ്ടു.. നല്ല സ്ഥലം.. എല്ലാം കൊണ്ടും എളുപ്പമാണ് . ബാങ്ക് ആണെങ്ങില്‍ നടക്കാവുന്ന ദൂരത്തില്‍. അതാണല്ലോ പ്രധാനം.. സമാധാനത്തോടെ ജോലി ചെയ്യാം..

എന്തായാലും ഇന്നു വ്യാഴാഴ്ച ആയതു നന്നായി. സാധങ്ങള്‍ മാറ്റാന്‍ എല്ലാം സമയം കിട്ടും.

പെട്ടികള്‍ റൂമില്‍ എത്തിച്ച ശേഷം അത്യാവശ്യം പര്ചെസ് നടത്താന്‍ അവരിറങ്ങി..

സാധങ്ങള്‍ എല്ലാം വാങ്ങി റൂമില്‍ വന്നപ്പോള്‍ രാത്രി ഒരു മണി കഴിഞ്ഞു ..

അങ്ങനെ ദുബായില്‍ ഇനിമുതല്‍ തങ്ങളുടെ സ്വകാര്യത സ്വതന്ദ്രമായി തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞു .

ഇനി സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നെയ്തു തുടങ്ങാം..

ജീവിതത്തിന്റെ നിറമുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങള്‍...

ഇതു വരെ കഴിഞ്ഞ കറുത്ത പകലുകള്‍ക്ക്‌ വിട..

ഇനി കറുപ്പിന്റെ ചാരുത രാത്രികള്‍ക്ക് മാത്രം..

പുതിയ അന്തരീക്ഷം....

ഒന്ന്‌ പുറത്തിറങ്ങി നടന്നാലോ?

അങ്ങനെ അവര്‍ നാലുപേരും പുറത്തിറങ്ങി.

പുതിയ സ്ഥലമാണ്‌.. നടന്നു മെയിന്‍ റോഡില്‍ എത്തിയപ്പോ ദൂരെ വിശാലമായ ഒരു സ്ഥലം കണ്ടു.. അവര്‍ അവിടേക്ക് നടന്നു..

ആഹ.. സുഖ സുന്ദരമായ കാറ്റു..

അവിടം ദേര ക്രീക്ക്‌ എന്നറിയപ്പെടും.. കടല്ക്കര.. അവിടുത്തെ ഭിത്തിയില്‍ അവര്‍ ഇരുന്നു...

" എന്തോ ഒരു സമാധാനം തോന്നുന്നു അല്ലെടാ സതീഷേ? " അശോക്‌ ആണത്..

" ഉം , ഇനി നമ്മുടെ ജോലിയും ഒന്ന്‌ നമ്മുടെ വരുതിയില്‍ വന്നാല്‍ മതി.. പിന്നെ ദേവ് നമ്മളെ എല്ലാം കുറെ കോണ്ടക്ട്സ് തന്നു സഹായിച്ചാല്‍ കാര്യങ്ങള്‍ പിന്നേം ഈസി.."

" അവന്‍ ഹെല്പ് ചെയ്യും ഡാ.. " കാര്‍ത്തി മെല്ലെ ദേവന്റെ മേലേക്ക് ചാഞ്ഞു..

പക്ഷെ ദേവന്‍ ഇതൊന്നും ശ്രധിക്കുന്നില്ലയിരുന്നു.. അവന്‍ തന്റെ കയ്യിലെ മൊബൈലില്‍ വന്ന മെസ്സേജില്‍ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു..

അത് പ്രിയയുടെ മെസ്സേജ് ആണ്.

അവന്‍ അതിലേക്കു തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു..

" എന്താടാ സതീശ യെവന്‍ ഇങ്ങനെ ഫോണില്‍ നോക്കി ഇരിക്കുന്നെ..? എടാ ദേവ നീ ഈ ലോകത്തൊന്നും അല്ലെ? നമ്മുടെ ആദ്യത്തെ samadhana രാത്രി ഇവടെ thudangunneda.." അശോകിന്റെ ആയിരുന്നു ഈ vachakangal..

ശെരിയാണ്‌ ellavarkkum മനസ്സില്‍ കുളിര്‍മഴ തുടങ്ങി..

ennal തന്റെ ഉള്ളില്‍ matharam ഒരു വല്ലായ്മ..

ദേവന്‍ മെല്ലെ തന്റെ മടിയില്‍ കിടക്കുന്ന kaarthiyude മേലേക്ക് ചാഞ്ഞു.

അവന്റെ മനസ്സില്‍ ഒരു kaarmekham urundu കൂടി..

തന്റെ ഉറക്കമില്ലാത്ത raathrikal ഇവടെയും thudarukayanu..

kannadakkumbol ദൂരെ കടലില്‍ nangooramittirikkunna കപ്പലുകള്‍ ആയിരുന്നു ....

kaattil ആടുന്ന paay മരങ്ങളും..

ദൂരെ കേരളത്തില്‍ അപ്പോള്‍ maniyettan ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു..

എന്തോ duswapnam കണ്ടിട്ട്..

എന്താണാവോ അത്..???


(തുടരും....)





6 comments:

കണ്ണനുണ്ണി said...

ആഹ ആത്മകഥ എഴുതി തുടങ്ങിയോ...
വരട്ടെ...കണ്ടോണ്ട് ഇരികുന്നുണ്ട് ട്ടോ ..
തുടരുക

നിഷാർ ആലാട്ട് said...

വായിച്ചു :)

Manikandan said...

ദേവാ :)

രാജീവ്‌ .എ . കുറുപ്പ് said...

വായിച്ചു, രസിച്ചു, സുഖിച്ചു,
ആശംസകള്‍

Unknown said...

I am always thinking about to get a good job. By reading this page I also like to join with your company. When we got a job atones we forget about the wandering and enjoy life in a most spectacular way. Don't try to look forward otherwise you could not get maximum relief in your life. K.A.Rajagopalan.

Unknown said...

Nannayi